Μάνα μου Ελλάς (Mána mou Ellás)

Μάνα μου Ελλάς Δεν έχω σπίτι πίσω για να ρθω ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά να περπατήσω μια Πρωτομαγιά Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα και στο παζάρι με πήρες γύφτισα μαϊμού Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη και στις αρενες του κόσμου μάνα μου Ελλάς το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς

Mána mou Ellás Dhen ékho spíti píso yia na rtho oúte kreváti yia na kimithó dhen ékho dhrómo oúte yitoniá na perpatíso mia Protomayiá Ta pseítika ta lóyia ta meghála mou ta ‘pes me to próto sou to ghála Ma tóra pou ksipnísane ta fídhia esí forás ta arkhaía sou stolídhia kai dhe dhakrízis poté sou mána mou Ellás pou ta paidhiá sou sklávous ksepoulás Ta pseítika ta lóyia ta meghála mou ta ‘pes me to próto sou to ghála Ma tóte pou sti míra mou miloúsa íches dithí ta arkhaía sou ta loúsa kai sto pazári me píres yíftisa maïmoú Elládha Elládha mána tou kaïmoú Ta pseítika ta lóyia ta meghála mou ta ‘pes me to próto sou to ghála Ma tóra pou i fotiá foundóni páli esí kitás ta arkhaía sou ta kálli kai stis arenes tou kósmou mána mou Ellás to ídhio pséma pánda kouvalás

Ma mère la Grèce

Je n’ai pas de maison où rentrer

ni de lit pour dormir

Je n’ai pas de route ni de voisinage

pour chanter au premier mai.

Tes grands et faux discours

tu m’le disais déjà avec mon premier lait.

Mais maintenant que les serpents se réveillent

Toi, tu portes des vieux bijoux

et tu ne pleures jamais ma mère la Grèce

quand tu brades tes enfants esclaves.

Tes grands et faux discours

tu m’le disais déjà avec mon premier lait.

Et quand moi, je parle de mon destin

tu t’habilles avec tes vieux habits de coquette

et dans le bazar en gitane, en guenon, tu m’as amené

Grèce, Grèce, mère du chagrin.

Tes grands et faux discours

tu m’le disais déjà avec mon premier lait.

Mais maintenant le feu s’embrase de nouveau

et tu regardes tes beautés d’autrefois

et dans les arènes du monde,

tu trimballes toujours le même mensonge.

Source

• forum