Τα παιδιά του Πειραιά
- Aπ' το παράθυρό μου στέλνω
- ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
- που φτάνουν στο λιμάνι
- ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
- Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
- και τρία και τέσσερα παιδιά
- που σαν θα μεγαλώσουν όλα
- θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
- Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
- τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
- Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
- και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
- Aπό την πόρτα μου σαν βγω
- δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
- και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
- ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
- Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
- και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
- γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
- κάποιον άγνωστο να βρω
- Όσο κι αν ψάξω...
|
Ta paidhiá tou Piraiá
- Ap' to paráthiró mou stélno
- éna dhío kai tría kai téssera filiá
- pou ftánoun sto limáni
- éna kai dhío kai tría kai téssera pouliá
- Pós íthela na íkha éna kai dhío
- kai tría kai téssera paidhiá
- pou san tha meghalósoun óla
- tha yínoun levéndes yia khári tou Piraiá
- Óso ki an psákso, dhen vrísko állo limáni
- trelí na me 'chi káni, óso ton Piraiá
- Pou ótan vradhiázi, traghoúdhia m' aradhiázi
- kai tis peniés tou allázi, yemízi apó paidhiá
- Apó tin pórta mou san vgho
- dhen ipárchi kanís pou na min ton aghapó
- kai san to vrádhi kimithó, kséro pos
- kséro pos, pos tha ton onireftó
- Petrádhia vázo sto laimó, kai mia khá-
- kai mia khá-, kai mia khándra filaktó
- yiatí ta vrádhia karteró, sto limáni san vgho
- kápion ághnosto na vro
- Óso ki an psákso...
|